|
|
 |
Roepingsgetuigenis Zr. Brigitte Vanden Broucke
 Ik ben de jongste uit een gezin van 4 kinderen en kreeg een gelovige opvoeding. Dit was zeker al een goede voedingsbodem voor het ontluiken van mijn roeping tot het religieuze leven.
Ik ben afkomstig van Oostnieuwkerke, parochie Christus-Koning, Sleihage. Daar ging ik naar de Vrije Basisschool. Daarna volgde ik de Latijns-Griekse humaniora in het lyceum Barnum te Roeselare. Ik kon verder studeren en koos de
opleiding A1 Secretariaat-Moderne Talen aan KATHO campus Kortrijk, departement HANTAL. Na deze opleiding werkte ik 3 jaar als administratief bediende in een transportbedrijf.
Tot het religieuze leven wordt men geroepen, uitgenodigd door de Heer, om Hem te volgen, om in Zijn spoor dienstbaar te zijn voor de mensen en van hen te houden zoals ze zijn. Men laat zich grijpen door de liefde van de Heer Jezus die een gelukkigmakende God is, de inspiratiebron en de stuwkracht van ons religieus leven.
Dit klooster heb ik leren kennen door deel te nemen aan een bezinningsweekend voor jongeren in ons bezinningscentrum Mariaburcht. Vooraf wist ik echter niet dat ik in een klooster zou terecht komen. Dit verraste mij, maar de drempelvrees was vlug over. De zusters waren heel vriendelijk. Het jongerenweekend viel heel goed mee. Het deed goed om met andere jongeren over geloof te kunnen praten, want geloven doe je niet alleen. Je hebt anderen nodig, vooral in een tijd van materialisme en consumptie, een tijd waarin geloven niet meer zo evident is.
Ik volgde nog enkele bezinningsweekends en vernam ook dat er te Vladslo een charismatische gebedsgroep was. Daar ging ik regelmatig naar toe. Zo kreeg ik meer contact met de zusters en kwam hun leven ook wat dichterbij. Gaandeweg had ik al wel eerbied en begrip gekregen voor een leven als zuster, maar voor mij zou dit zeker niet het geval zijn. Tijdens een gebedsavond kreeg ik diep in mij de sterke uitnodiging om zuster te worden, maar ik duwde die gedachte telkens weg.
Ik kreeg het verlangen om alles wat ik al gekregen had in de weekends en tijdens de gebedsavonden aan anderen door te geven. Intussen had ik ook al vernomen dat zuster Bernadette Ghesquière een jongerengroepje 'Jonge Kerk' had en ik sloot me daarbij aan. Ter gelegenheid van een activiteit van Jonge Kerk had ik met haar een gesprek over het religieus leven. Toen dacht ik: 'Zou de Heer mij dan toch roepen om zuster te worden?' Want zo'n levensweg ben je niet onmiddellijk zeker. Ik bad ook tot God om zekerheid te krijgen. De Heer liet mij niet in de steek en Hij gaf mij tekens die mijn roeping bevestigden.
Op een dag had ik ook een gesprek met de overste, zuster Mia Jonckheere, die mij bevestigde in mijn roeping. Geleidelijk aan kreeg ik meer zekerheid en daarom besliste ik om in te treden bij de Zusters van het Onbevlekt Hart van Maria te Vladslo op 2 februari 1992, feest van Maria Lichtmis. Ik was toen 25 jaar.
Ik koos dit klooster omdat het toegewijd is aan het Onbevlekt Hart van Maria. Door de jongerenweekends heb ik een grote liefde voor O.-L.-Vrouw gekregen. Zij is de mooie schakel geweest die mij dichter bij de Heer gebracht heeft. Ook het werk van Mariaburcht heeft mijn keuze bepaald. Ik vond het heel boeiend en zinvol om aan dit evangelisatiewerk te kunnen meewerken. De gastvrijheid voor mensen op zoek naar God en hun diepere zelf vond ik heel belangrijk. Daar had ik zelf al de vruchten mogen van plukken. Als toemaatje kon ik mijn werk als secretaresse verder uitoefenen.
Vóór men definitief opgenomen is in de kloostergemeenschap moet men een vormingsperiode doormaken van minimum vijf en een half jaar. De eerste 6 maanden zijn het postulaat. Het is een kennismaking met het religieuze leven. Op 15 augustus 1992 begon ik de echte vormingsperiode, 'het noviciaat'. Vanaf september 1992 tot juni 1994 volgde ik 2 dagen in de week lessen in het Diocesaan Centrum 'Virgo Fidelis' te Torhout samen met de andere novicen uit ons bisdom.
 Na die 2 jaar kwam het moment om de tijdelijke geloften uit te spreken. Dit gebeurde op 2 oktober 1994. Dit zijn de geloften van maagdelijkheid, gehoorzaamheid en armoede. We beloven aan God om ongehuwd te leven, in gehoorzaamheid aan de wil van God en van de oversten en we leiden ook een sober leven. We krijgen een zilveren ring als teken van verbondenheid en toewijding.
Na 3 jaar mocht ik de geloften voor het leven uitspreken op 12 oktober 1997, in aanwezigheid van de bisschop van Brugge. Nu was dit een verbintenis voor gans het leven. Ik kreeg een gouden ring met mijn naam er in en de datum van die dag. De afgelegde weg maakte mij gelukkig.
Mijn voornaamste taak is administratief werk en hulp in het dagverzorgingscentrum "Het Kloosterhof" te Vladslo. Ik ben ook betrokken bij het bestuur van de congregatie, de school en het Woon- en Zorgcentrum Cassiers te Houthulst.
Ik geloof dat de Heer nog jonge mensen zal roepen die zich volledig aan God willen toewijden.
|
|
|
|
